L'amie prodigieuse - Elena Ferrante

Ce premier volet de la saga napolitaine m'a laissé de bonnes impressions et même si je n'en ai pas fait un coup de cœur, j'ai passé un moment agréable aux côtés d'Elena, Lila, leurs familles, amis et voisins.

L'enfance et l'adolescence dans ce quartier défavorisé avec au quotidien la violence verbale et physique, n'est pas des plus faciles mais c'est sans amertume qu'Elena parle de cette période. Je me suis attachée à cette jeune fille ambitieuse qui a très envie de réussir dans la vie sans pour autant nier ses racines. Sa franchise, sa simplicité, ses doutes, son admiration pour Lila, son assiduité m'ont conquise. Ses souvenirs, bien que très différents de la réalité de ma propre enfance dans les années quatre-vingts, me font revivre ma jeunesse, les jeux dehors, l'école, les premiers amours et les premières déceptions.

Cette belle amitié qu'Elena Ferrante décrit à ses débuts de façon très convaincante résistera au temps qui passe et je vais sûrement poursuivre son histoire en découvrant la suite de la série.

Quatrième de couverture:

"Je ne suis pas nostalgique de notre enfance: elle était pleine de violence. C'état la vie, un point c'est tout: et nous grandissions avec l'obligation de la rendre difficile aux autres avant que les autres ne nous la rendent difficile."

Elena et Lila vivent dans un quartier pauvre de Naples à la fin des années cinquante. Bien qu'elle soient douées pour les études, ce n'est pas la voie qui leur est promise. Lila abandonne l'école pour travailler dans l'échoppe de cordonnier de son père. Elena, soutenue par son institutrice, ira au collège puis au lycée. Les chemins des deux amies se croisent et s'éloignent, avec pour toile de fond une Naples sombre, en ébullition.

folio - 2015 - traduit de l'italien par Elsa Damien - 446 pages

A propos de livres...

Genialna przyjaciółka

Ta pierwsza część włoskiej sagi, która zachwyciła francuskich czytelników na mnie również zrobiła pozytywne wrażenie i całkiem miło spędziłam czas w towarzystwie Eleny i Lili, dorastających w biednej dzielnicy Neapolu na początku lat pięćdziesiątych.

Obie są bardzo zdolne ale tylko jednej z nich udaje się kontynuować naukę. Mimo dwóch różnych dróg, którymi wkroczą w dorosłe życie te dwie nastolatki, silne więzi przyjaźni przetrwają. Elena z nostalgią powraca do tamtych lat, bez goryczy opowiada o trudnym dzieciństwie, gdzie przemoc słowna i fizyczna jest na porzadku dziennym. Ta rzeczywistość, mimo że tak różna od moich młodzieńczych przeżyć, przywołuje wspomnienia szkolnych lat, zabaw na podwórku, pierwszych miłości, porażek i rozczarowań i to mnie przede wszystkim w tej powieści urzekło. Ciekawa dalszych losów bohaterek, na pewno się skuszę by przeczytać kolejne tomy historii.

Opis wydawnictwa Sonia Draga:

Sześćdziesięcioletnia Elena Greco dowiaduje się, że Lila, jej przyjaciółka z czasów dzieciństwa, zniknęła bez śladu. Elena przypuszcza, że przyjaciółka wprowadziła w życie swoje odwieczne pragnienie zniknięcia ze świata, w którym żyła, usunąwszy przedtem wszelkie ślady swego istnienia. Chcąc znaleźć wytłumaczenie dla tego gestu, Elena postanawia opowiedzieć niezwykłą historię ich przyjaźni. I tu rozpoczyna się podróż w przeszłość, która przeniesie czytelnika w lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku, na przedmieścia Neapolu.