Le liseur du 6h27 - Jean-Paul Didierlaurent

Un conte contemporain

Un homme qui fait la lecture à haute voix dans le RER en se rendant au travail c'est peu commun. Je savais donc qu'en ouvrant ce livre, j'entrais dans un monde un peu farfelu. Mais l'auteur va encore plus loin dans la création de ses personnages; un gardien amoureux d'alexandrins ou une dame pipi passionnée d'écriture ça frôle l'improbable. Si on y ajoute quelques clichés, on obtient un mélange assez particulier. 

C'est tout de même bien écrit, il y a quelques passages assez drôles et légèrement émouvants ce qui fait que la lecture s'avère finalement assez agréable, au point de pardonner à l'auteur ses petites extravagances mais aussi le côté un peu à l'eau de rose du roman.

Un petit accent polonais?

Le personnage le moins sympathique du livre s'appelle Kowalski qui est le nom de famille le plus répandu en Pologne.

Quatrième de couverture:

"Voilà, on voulait vous dire, on aime bien ce que vous faites. Ça nous fait drôlement du bien. Ça va bientôt faire un an  que Josette et moi, on vient vous écouter tous les lundis main."

Sur le chemin du travail, Guylain lit aux passagers du RER de 6h27 quelques pages rescapées de livres voués à la destruction. Ce curieux passe-temps va l'amener à faire la connaissance de personnages hauts en couleur qui cherchent, eux aussi, à réinventer leur vie.

Un concentré de bonne humeur, plein de tendresse et d'humanité. 

folio - 2015 - 193 pages

LETTRE ISOLEE chez Enna

Lektor z pociagu 6:27

Meżczyzna czytający na głos w pociągu w drodze do pracy jest, trzeba przyznać, czymś niecodziennym, wiedziałam więc mniej więcej czego się spodziewać otwierając książkę. Ale autor posunął się jeszcze dalej kreując swoje postaci, dozorca deklamujący dziesięciozgłoskowcami czy babcia klozetowa, która tu bynajmniej babcią nie jest, z pisarskim talentem to juz ociera sie o fantazję. Jesli dorzucimy do tego kilka stereotypów jak choćby nasz samotny bohater hodujący złotą rybkę, trochę zwiariowana fryzjerka czy sam finał historii, której oczywiscie nie zdradzę, to otrzymamy dość niezwykłą mieszankę.

Muszę jednak przyznać, że ta krótka powieść jest nieźle napisana, do tego momentami zabawna i wzruszająca co sprawiło, że okazała się w efekcie całkiem przyjemną lekturą a ja prawie przebaczyłam autorowi nadmierną ckliwość i ekstrawagancję.

Mały polski akcent?
Najmniej sympatyczna postać, zwierzchnik lektora, nazywa się, a jakże, Kowalski.