Piaskowa Góra - Joanna Bator

Joannę Bator znałam do tej pory jedynie ze słyszenia, dlatego też "Piaskowa Góra" znalazła się wśród wielu innych książek, które przywiozłam w walizce wracając z ostatnich wakacji w kraju. Na półce nie odstała nawet dwóch miesięcy ale i tak uważam, ze za długo. Wspaniała powieść, która dostarczyła mi wielu wrażeń.

Niezwykła podróż do przeszłości z lat dzieciństwa, wspólne wspomnienia mojego pokolenia, pokolenia moich rodziców i dziadków opisane w nie zawsze chronologicznym porządku. Niełatwe życie w komunistycznej Polsce opowiedziane barwnym, pełnym humoru i ironii, językiem.

Na pewno wrócę do jej lektury, tym razem w wersji francuskiej, chociażby dlatego by się przekonać jak tłumaczka poradziła sobie z niełatwym tu zadaniem.

Interesują mnie już tylko opowieści. Wymyślam je, wpuszczam w język i czuwam nad tym jak rosną. Fascynują mnie pokrętne genealogie i rodzinne (nie) podobieństwa. Ludzie jak ziarnka piasku, brzydkie miasta i stacje, na których nie zatrzymują się pośpieszne. Inność, która pojawia sie jak Dominika Chmura z Piaskowej Góry i ukazuje to, co ukryte pod pozorem przeciętności i normy.

                                                                                                                              Joanna Bator

Ta książka o PRL-u obala stereotyp dobrego społeczeństwa w niewoli złej władzy. Ten egzotyczny świat Bator odtwarza ze znawstwem antropologa. Ma niezwykłe wyczucie języka - jej bohaterowie nie tyle mówią ile są mówieni - przez język składający sie z klisz i powiedzeń, kaleki, upodlony, przerażający i śmieszny.

                                                                               Juliusz Kurkiewicz "Gazeta Wyborcza"
Wydawnictwo WAB, MMXIV

Le Mont - de - Sable

Joanna Bator est une écrivaine contemporaine très populaire en Pologne. Elle a reçu notamment en 2013 le plus prestigieux prix littéraire "Nike" pour son roman "Ciemno, prawie noc", non traduit en français. "Le Mont de Sable" en original fait partie de nombreux livres que j'ai rapportés de mon dernier voyage en Pologne. Il n'est pas resté longtemps dans ma pile à lire, trop quand même, tellement j'ai adoré.

C'est l'histoire de trois générations de femmes qu'on suit, pas toujours dans l'ordre chronologique, depuis la dernière guerre en passant par les années du régime communiste jusqu'au début des années 90. Dominika, née en 1972, a pratiquement le même âge que moi et en me plongeant dans la lecture, j'ai fait un magnifique voyage dans le passé, pas toujours gai mais plein de bons souvenirs.

Avec un grand talent de romancière Joanna Bator dépeint la vie quotidienne du temps de la République Populaire avec toutes ses tracasseries et ses absurdités. Une belle écriture imagée, teintée d'humour et d'ironie.

C'est avec plaisir que je reviendrai un jour à sa lecture en version française cette-fois, curieuse de la traduction. Ce travail n'a pas dû être facile afin de pouvoir restituer la superbe ambiance qui émane du roman et qui m'a tellement séduite.