8 février 2017

Historia ucieczki (Celle qui fuit et celle qui reste) - Elena Ferrante

Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale często książki obcojęzycznych autorów, cieszące się dużą popularnością poza granicami Francji, trafiają do tutejszych księgarń ze sporym poślizgiem. Zapewne jest ku temu jakieś logiczne wytłumaczenie bo na rynku wydawniczym, który rządzi się swoimi prawami, nic nie dzieje się przypadkiem. W każdym bądź razie, podczas gdy w Polsce wyszły już cztery tomy włoskiej sagi Eleny Ferrante, francuscy czytelnicy muszą się zadowolić dopiero co wydaną trzecią jej częścią, która jak i poprzednie cieszy się tu sporym sukcesem.

Może z nieco mniejszym entuzjazmem, jaki ten cykl wzbudził u większości czytelników, ale z dużym zainteresowaniem zagłębiłam sie w dalsze losy dwóch przyjaciółek, które wiele dzieli ale które na zawsze połączylo wspólne dzieciństwo w biednej dzielnicy Neapolu. Lila z robotnicy, ciężko pracującej w wędliniarni, staje się specjalistką od komputerów. Elenie z trudem udaje się godzić karierę początkujacej pisarki z rolą żony i matki dwóch małych dziewczynek. Lila jak zawsze pewna siebie podczas gdy Elena coraz bardziej wątpi w słuszność dokonanych życiowych wyborów.

W tle tej pasjonujacej historii o przyjaźni włoskie realia lat siedemdziesiątych: komunizm kontra faszyzm, związki zawodowe, początki informatyki. Niewyszukany ale szczery i pełen swojskiego uroku język Eleny Ferrante na pewno dodatkowo przyczynił się do sukcesu tej włoskiej serii. Trudno będzie mi się oprzeć czwartej i ostatniej jej części. gdy tylko znajdzie się w moim zasięgu.
Opis Wydawnictwa Sonia Draga: Elena i Lila, przyjaciółki znane czytelnikom z Genialnej przyjaciółki i Historii nowego nazwiska, to młode kobiety. Bardzo szybko musiały dorosnąć. Lila wyszła za mąż w wieku szesnastu lat, ma małego synka, porzuciła męża i dostatnie życie, pracuje w fabryce w bardzo ciężkich warunkach. Elena opuściła Neapol, ukończyła studia w Pizie i wydała dobrze sprzedającą się książkę, która otworzyła jej drzwi do świata ludzi zamożnych i wykształconych. Obie przez lata usiłowały pokonać bariery biedy, ignorancji i zależności, w jakich chciał je zamknąć los.Teraz ich życie biegnie w zawrotnym tempie przez lata siedemdziesiąte, przeplatając ze sobą chwile nadziei i niepewności, napięcia i rywalizacji. Nadal łączy je silna choć burzliwa przyjaźń, która to przygasa, to wybucha, prowadząc do nieoczekiwanych spotkań i zwrotów akcji.
Sonia Draga - 2016 - tłumaczenie Lucyna Rodziewicz-Doktór - 526 stron


✮✮✮✮

Celle qui fuit et celle qui reste

Je ne sais pas pourquoi mais parfois il arrive que les romans étrangers, devenus best-sellers, sont édités en France avec un certain retard. Je n'en connais pas la raison mais je suppose qu'il existe une explication valable car le hasard n'a pas sa place sur le marché de l'édition. Quoiqu'il en soit, alors que les quatre volumes de la fameuse saga napolitaine ont déjà été traduits en polonais, les Français découvrent tout juste le troisième tome de la quadrilogie qui suscite pas mal d'enthousiasme.

J'ai entamé ma lecture avec beaucoup d'intérêt et je n'ai pas boudé le plaisir de retrouver les deux amies. Née depuis leur enfance dans les quartiers pauvres de Naples, cette amitié, faite de séparations et de retrouvailles, poursuit sa route. Lila d'ouvrière devient une spécialiste en informatique, Elena a beaucoup de mal à continuer sa carrière de romancière tout en étant une épouse et une mère exemplaire. Lila, toujours aussi sûre d'elle, Elena de plus en plus envahie de doutes quant à ses choix et son avenir. 

Comme à son habitude, Elena Ferrante nous livre dans une écriture vive, sincère et pleine de charme une histoire passionnante ancrée dans un riche panorama de la réalité italienne des années soixante-dix: communisme contre néofascisme, syndicalisme, balbutiements de l'informatique. Sans que le charme opère à 100% puisqu'il ne s'agit pas d'un coup de cœur, je ne me priverai pas de la suite des aventures des deux héroïnes auxquelles je me suis attachée.
Présentation de l'éditeur: Après L’amie prodigieuse et Le nouveau nom, Celle qui fuit et celle qui reste est la suite de la formidable saga dans laquelle Elena Ferrante raconte cinquante ans d’histoire italienne et d’amitié entre ses deux héroïnes, Elena et Lila. Pour Elena, comme pour l’Italie, une période de grands bouleversements s’ouvre. Nous sommes à la fin des années soixante, les événements de 1968 s’annoncent, les mouvements féministes et protestataires s’organisent, et Elena, diplômée de l’École normale de Pise et entourée d’universitaires, est au premier rang. Même si les choix de Lila sont radicalement différents, les deux jeunes femmes sont toujours aussi proches, une relation faite d’amour et de haine, telles deux sœurs qui se ressembleraient trop. Et, une nouvelle fois, les circonstances vont les rapprocher, puis les éloigner, au cours de cette tumultueuse traversée des années soixante-dix. Celle qui fuit et celle qui reste n’a rien à envier à ses deux prédécesseurs. À la dimension historique et intime s’ajoute même un volet politique, puisque les dix années que couvre le roman sont cruciales pour l’Italie, un pays en transformation, en marche vers la modernité.
Gallimard - 207 - traduit par Elsa Damien - 480 pages

8 commentaires:

  1. tu as de la chance de pouvoir déjà lire le 4e tome en polonais !
    Le dernier chapitre m'a mis l'eau à la bouche et j'ai vraiment hâte de lire la suite!

    RépondreSupprimer
    Réponses
    1. Je ne l'ai pas encore mais je ne serai pas obligée d'attendre 1 an pour connaître la suite.

      Supprimer
  2. J'aime beaucoup cette saga et effectivement devoir attendre le quatrième tome m'agace prodigieusement !

    RépondreSupprimer
  3. Ale francuska okładka jest ładniejsza. Chciałabym przeczytać, chociaż z Twojej recenzji wynika, że głosy o tym, że to arcydzieło (w TV Kultura mówili) to lekka przesada.

    RépondreSupprimer
    Réponses
    1. Co do okladki zgadzam sie calkowicie, francuski styl i elegancja. Moze nie arcydzielo ale literacki fenomen zaslugujacy na uwage i warty przeczytania.

      Supprimer
  4. Je te rejoins : pas un coup de coeur, mais on s'attache aux deux héroïnes si différentes.

    RépondreSupprimer